Inhoudsopgave:
Nog niet zo lang geleden kregen vrouwen niet eens de meest elementaire rechten. Gewone dingen zoals het openen van een bankrekening, geboortebeperking nemen, rechten uitoefenen, naar een Ivy League-school gaan, jurylid dienen of zelfs naar de Olympische Spelen kijken, waren slechts een fractie van de baziljoen dingen die vrouwen niet mochten doen. Snel vooruit naar honderd jaar later, en het onaangename residu van onderdrukking blijft stevig verankerd in onze samenleving. Naast de trieste realiteit dat sommige vrouwen zelfs vandaag de dag geen recht hebben op het kiesrecht, is er een overvloed aan nieuwe hindernissen waarmee we te maken krijgen in deze zogenaamd "gelijke" wereld.
Verzetsbewegingen kwamen in beeld met een visie om een inclusieve samenleving te bevorderen en gendergelijkheid te bewerkstelligen door hervormingen op cruciale kwesties, zoals vrouwenkiesrecht, reproductieve rechten, gelijk loon en zwangerschapsverlof. Binnen de kern van deze strijd voor vrouwenrechten vinden we verschillende met elkaar verweven bewegingen en sociale concepten zoals feminisme en womanisme.
Als u dit leest om een duidelijk beeld te krijgen van de verschillen tussen de twee, bent u op de juiste plek.
Wat is womanisme?
Shutterstock
De term 'womanism' werd in 1983 bedacht door Alice Walker, een Amerikaanse dichter, activist en auteur van de veelgeprezen roman The Color Purple. Het was een reactie op het besef dat feminisme niet de perspectieven en ervaringen van zwarte vrouwen omvatte.
Aangezien de segregatie pas in 1964 was beëindigd, werd de zwarte gemeenschap - vooral zwarte vrouwen - nog steeds geconfronteerd met sociaaleconomische discriminatie, classisme en racisme. Traditioneel miste de feministische beweging diversiteit en werd ze voornamelijk gedomineerd door blanke vrouwen uit de midden- en hogere klasse. Het ging niet in op de benarde situatie van zwarte vrouwen en betrok zelden gekleurde vrouwen bij de protesten. In het licht van het elitaire karakter van de oorspronkelijke feministische beweging kwam het womanisme in beeld.
Womanisme, als sociaal kader, onderscheidt zich van feminisme. Het viert het vrouwzijn, richt zich op zwarte vrouwen en heeft tot doel inclusiviteit in de samenleving te bereiken en te behouden. Walker definieerde womanists als zwarte feministen of feministen van kleur die zich inzetten voor de heelheid en het voortbestaan van het hele volk (zowel mannen als vrouwen).
De veel geciteerde uitdrukking van Alice Walker, "Womanist is te feministisch als paars is te lavendel", suggereert dat ze feminisme beschouwt als een onderdeel van de bredere ideologische paraplu van womanism.
Wat is feminisme?
Shutterstock
Het concept van feminisme is synoniem met gelijkheid. De reeks bewegingen en ideologieën die het heeft gedragen, hebben één gemeenschappelijk doel: het vestigen, definiëren en bereiken van sociale, economische en politieke gelijkheid tussen de seksen en het bestrijden van genderstereotypen.
Denk eens aan alle echte problemen waarmee vrouwen sinds onheuglijke tijden te maken hebben gehad. De feministische beweging verwijst naar een reeks politieke en sociale campagnes voor hervormingen op dit gebied, zoals vrouwenkiesrecht, gelijke beloning, huiselijk geweld, reproductieve rechten, zwangerschapsverlof, seksuele intimidatie en seksueel misbruik. Natuurlijk variëren de prioriteiten van de beweging tussen verschillende gemeenschappen en naties.
In het Westen ging het feminisme door drie golven. Feminisme op de eerste golf draaide om kiesrecht en politieke gelijkheid. Feminisme uit de tweede golf streefde naar verdere bestrijding van culturele en sociale ongelijkheden. Feminisme uit de derde golf blijft de sociale, culturele en financiële ongelijkheden aanpakken met hernieuwde campagne voor een sterkere invloed van vrouwen in media en politiek. Het richtte zich ook op onze reproductieve rechten, zoals het recht op abortus.
De vierde feministische golf begon rond 2012, en het bevordert alleen maar de dringende behoefte aan gerechtigheid in termen van intimidatie en mishandeling, gelijk loon voor gelijk werk en positiviteit van het lichaam. Het is gebaseerd op het queren van gender en is trans-inclusief. Deze golf wordt ook digitaal aangewakkerd. Het feministische discours op internet speelt ook een grote rol. Onlinefora en hashtag-activisme helpen bij het creëren van een enorme gemeenschap, het stimuleren van debat en het stimuleren van actie IRL.
Dus wat is het verschil tussen womanisme en feminisme?
Het meest contrasterende verschil om in gedachten te houden is het feit dat zwarte vrouwen te maken hebben met drie niveaus van onderdrukking: racisme, seksisme en classisme. Dit is waar 'intersectionaliteit' in beeld komt. Als concept erkent intersectioneel feminisme hoe verschillende dimensies van het leven van mensen, zoals hun seksuele identiteit, geslacht, ras en klasse, samenkomen om hun individuele ervaringen met discriminatie vorm te geven. Dit maakt het womanisme tot een gelaagde beweging.
Hoewel de strijd van de blanke vrouw tegen onderdrukking een lange weg heeft afgelegd in de strijd tegen het Victoriaanse model van de zwakke vrouw die niets voor zichzelf kan doen, is het nog steeds grotendeels eendimensionaal. Womanisme strijdt niet alleen voor gendergelijkheid, maar ook voor gerechtigheid tegen deze drieledige onderdrukking van zowel zwarte mannen als vrouwen.
In een notendop, womanism is een donkerdere tint feminisme dat de stemmen en perspectieven van vrouwen en kleur omvat en vertegenwoordigt. Het werpt licht op de ervaringen van vrouwen van kleur die altijd in de frontlinie van de feministische beweging hebben gestaan en toch gemarginaliseerd zijn in historische media en teksten.
Onthoud dit: terwijl feminisme streeft naar gendergelijkheid, streeft womanism naar genderverzoening.
DH Lawrence, een Amerikaanse schrijver en dichter, merkte ooit op: "de toekomst van de mensheid zal niet worden bepaald door relaties tussen naties, maar door relaties tussen vrouwen en mannen." Het concept van genderverzoening benadrukt het simpele idee dat zowel mannen als vrouwen worden getroffen door genderongelijkheid, en dat ze elkaar nodig hebben voor ware en volledige genezing.
Op wereldschaal strijden we vandaag de dag nog steeds tegen tal van problemen. Maar feministen en womanisten hebben hun gemeenschappelijke grond gevonden, en deze strijd voor vrouwenrechten wordt steeds inclusiever. Omdat de vraag vandaag is: als je activisme sommige vrouwen buiten beschouwing laat, voor wie vecht je dan echt?